.Didier Francois

Didier François is geboren op 2 April 1969 te Brussel,woont en werkt nu in Mechelen. Hij heeft van kinds af aan in een artistiek milieu geleefd. Zijn moeder, schilderes, zorgde voor een fraai geanimeerde sfeer in huis met alle bevriende kunstenaars die over de vloer kwamen. Didier echter koos telkens koppig om muziek te doen en op vier-jarige leeftijd vroeg hij om viool te spelen. Telkens als de keuze gemaakt moest worden voor zijn artistieke opvoeding, koos hij voor muziek. De aantrekkingskracht naar de materie was echter te sterk. Al snel vond Didier een uitlaatklep om zijn emoties te uiten in beeldhouwkunst, terwijl de viool met al zijn technische aspecten voor een haat-liefde relatie zorgde!

Vandaag is het dilemma geëvolueerd in een dubbele passie. Het gaat om dezelfde uitdrukking:

"Of ik nu in de keuken sta, viool speel, een verhaal vertel aan mijn kinderen of een bronzen beeld maak, het gaat over dezelfde emotie maar via een andere medium." Volgens Didier kan een "mentale houding" een kortsluiting geven die het creatief proces belemmert. Francois' werk maakt geen deel uit van de conceptueel-academische stroming,. Geïnspireerd door de kunst en spiritualiteit van de stammen uit de oudheid maakt Didier sculpturen in brons, goud, zilver en ijzer. Zonder religieuze overtuiging en met een superieure kracht, net als een Christus- of een Boeddha-sculptuur, creëert met de hulp van een 2000 jaar oude "verloren was techniek" Didier antropomorfe persoonlijkheden: "Wanneer mensen een van mijn sculpturen kopen, helpt zijn aanwezigheid hen te herinneren aan hun persoonlijke pad en hen te stimuleren. Herinner je je het moment waarop Meester Obi-Wan Kenobi aan Luke Skywalker verschijnt om hem aan zijn pad te herinneren? Ik laad mijn creatie op met positieve vibraties. Het is geen fufu of esoterisch fetisjisme, maar een echte nuchtere trillingscocktail van positieve frequenties. Ik heb nog geen kwantumfysische analyse gedaan, maar ik weet zeker dat alles kan worden gemeten.".